Gerilim dolu bir dizi film gibi başladı, maç. Oyuncular sinirliydi. Bu maçta kim kaybederse, yara alacaktı. Erol Bulut’un onbiri, sürpriz isimlerle ön plana çıktı. Abdullah Avcı, elindeki en iyi kadroyu sahaya sürmüştü. Szalai, sol kanat savunmada; Tisserand, Serdar’ın yanında savunma ortasında görev yapıyordu.
Bana ilginç gelen, Fenerbahçe’nin yedek kulübesi oldu. Ozan, Nazım, Novak ve Valencia kenardaydı. Özellikle Ozan kararı, bana ilginç geldi. Tabii ki, takımı bu maça hazırlayan teknik direktör Erol Bulut, kadro kararını verecek. 11 ve 24. dakikalarda gole yaklaşan Fenerbahçe, maçta öne geçebilirdi. Pozisyon üretimi açısından iyi başlamıştı, Fenerbahçe. Sarı-Lacivertlilerin pas kalitesi iyiydi ve rakip yarı alanda oyuna iyi hükmediyordu, konuk takım. Mükemmel kurtarışlarıyla Uğurcan, Fenerbahçe’nin öne geçmesine izin vermedi. İyi bir kaleci, maçın gidişatını değiştirebilir, gerçekten.
İstatistiklerde, deplasman başarısında lider olan Fenerbahçe karşısında Abdullah Avcı, sabırlı oyunu tercih etti. Amaç, çabuk atak şansı yakalayıp Nwakayeme’yi etkili kullanmaktı. Burada iş, Bakasetas’a düştü. Çok iyi değildi. Ekuban da fazla etkili olamadı. 66 dakika oyunda kalan Mesut Özil, vasatın üstüne çıkamadı. Pelkas ise, takımın en iyilerinden biri olarak öne çıktı. SON 20 dakikada Trabzonspor, daha çok Fenerbahçe yarı sahasında gözükmeye başladı. Fenerbahçe orta sahasında, ritm bozukluğu başlamıştı sanki. Bu tarz oyunlarda sıkışma başlayınca, değişikler önemlidir. Mesela Ferdi, takıma haraketlilik getirdi.
Ve Pelkas. Tartışmasız, maçın kaderini eline aldı. Topu sürdü ve nefis bir şutla, takımını öne geçirdi. Maçın başından itibaren 3 puanı hedefleyen oyunuyla Fenerbahçe, Trabzon’dan çok önemli bir galibiyet aldı. Djaniny’in kafası direkten dönmese, Trabzonspor bir puanı yakalayabilirdi ama olmadı ve bu maçta yarayı alan bordo-mavililer oldu.