İşte o yazı…
“Bu yazı tüm yaşlılarımıza armağan olsun”
Canım anam,
Nazlımmmmmm
Tüm çocukluğum
Gidilmemiş gezegenlerim…
Köyde bir avluda imece ile dizilen tütünüm.
Ocaktan eksik olmayan ıhlamurun buharı,
Beyaz yüzlüm,
Güzel kaşlım.
Şirin gönüllüm.
Bu özlemek felan değil…
Bu bir yanının ansızın kesilivermesi.
Yalnızlığın bir daha dönülemeyecek derin kuyusu.
Bu belki de ömrümü bir ceset gibi taşımaya başladığın an.
Seni çok seviyorum.
Sensiz,sizsiz ve ıssız
Bak bugün 1 Ekim..
Hep derdim ya sana.
Bugün yaşlıların günü.
Gülerdin boncuk gözlüm.
Şimdi bak bomboş yanım.
Ayaklarım ıslanınca kimse sırtına almıyor artık.
Nerde hani kucağın!
Kaç yıl oldu saymıyorum artık sen gideli.
Artık hep eksik 1 Ekim.
**
Ömür dediğin şey kutsal bir hediye.
İster hayat diye bil,
İşter yaşam.
Hepsi aynı kapıya.
Nefes işte.
Doğarsın bir ebe şaplağında başlar nefes.
Ölüme doğru yol başlar.
Başlangıcı belli,bitişi belli bir yol.
Aldan dur,oyna oyalan misali işte.
Yada adam gibi dolu dolu doldur ömrü.
Tercih senin.
Biliyorsun iraden var.
Ne ararsan onu bulursun.
**
Her adımda bir nefes.
Her nefes ise bir yaş.
Her yaş bir zaman.
Sınırlı anlar..
Yaşanası bir dünya.
Tadı başka başka da olsa.
Bir dem işte.
Fizik düşer,kimya azalır.
Coğrafya bozulur,
Çıkarmalar başlar, artık toplanmaz hayat.
Yaşlılık derler buna.
Ne tesadüf değil mi?
Mevsiler gibi ömür
İlkbahar,Yaz,Sonbahar,Kış
1 Ekim…
Yaşlılık işte..
Sanki ömürdeki sonbahar.
Bir adım sonra da kış.
**
Yaşlılar…
Yaşını almışlar.
Birlikte doyasıya yaşanasılar..
Tadı büyük atalar.
Nazlı alışkanlıklar.
Ağacından meyveler.
Koca çınarlar,
Meyveli pelitler…
Torunlar..
Çocuklar,
Kucak dolusu sıcaklık.
Bir ömre bedel.
HAYRETTİN ŞAŞMAZ